Canta hipocrisía!!!

Canta hipocrisía!!! E dinse discípulos dun Deus xusto!!! Eu considero que con esta campaña contra o aborto están cometendo unha tremenda inxustiza coas mulleres deste País, e espero que os representantes da Igrexa Católica teñan pouco poder de convición cunha campaña que está fóra de lugar polo seu contido e por malgastar cartos nun momento de crise como a que estamos a vivir.
Canta hipocrisía!!! Alguén se pode crer que os curas gardan o celibato? Con nada que miremos ao noso arredor descubriremos que moitos deles tiveron fillos/as, supoño que por despistes, porque seguriño que saben de preservativos e outros métodos anticonceptivos. A min paréceme estupendo que os curas disfruten da súa sexualidade, pero que se deixen de hipocrisías e de xulgar o que non lle corresponde. Que se apliquen aquilo que predican de Jesús “ el que estea libre de pecado que tire la primera piedra”.
Coa súa actitude deixan claro que a vida das mulleres non lles importa para nada, para eles son meros instrumentos para a procreación, mesmo si lle custa a vida.
O que debería facer a Igrexa Católica é mirar o nivel de pederastia que teñen na súas filas, iso si que é sangrante ¡¡¡que deixen ás mulleres ser donas das súas vida!!! Cómpre que unha institución como a Igrexa aprenda a adaptarse os novos tempos, sen manter condutas que tanto mal lle fixeron as mulleres no pasado.
Tamén lamento a hipocrisía na posición do Partido Popular con respecto ao tema!!! No PP non queren leis progresistas pero despois son os/as que primeiro fan uso delas. Exemplos temos para dar e tomar.
Señores representantes da Igrexa Católica, señores e señoras do Partido Popular, deixen de andar enganando e confundindo á xente deste País. O impulso de leis como a do divorcio, a de matrimonios homosexuais, a do aborto, etc, non quere dicir que vostedes teñan que facer uso delas. Son instrumentos que están para facilitarlle as cousas a quen as necesita.
A min tocoume ser heterosexual, levo felizmente casada 33 anos e nunca precisei abortar. Pero non por iso me considero mellor nin peor que outra muller que lle tocou outra opción ou situación diferente.
Aos meus 52 anos o de abortar xa non me vai a tocar, e o resto o que Deus queira. Porque eu creo nese Deus xusto, que non vexo representado nas persoas que están impulsando esta barbaridade de campaña en contra do aborto.
¡¡¡Que deixen ás mulleres ser donas das súas vida!!!

Un tempo para a reflexión

Todos e todas dispoñemos de 24 horas para relexionar o noso voto, antes do día das eleccións. Neste caso, despois do resultado do día 1 de marzo, eu precisei 15 días para reflexionar sobre o que escribir nuha nota para o meu blog.

Como xa teño dito en notas anteriores, pronto fará dúas décadas dende que pertenzo ao PsdeG-PSOE. Un Partido serio e maduro, que xa ten pasado noutras ocasións por altos e baixos, e sempre sen perder as nosas siglas nin o nosos principios progresistas. Pero por moi afeita que esteas, son momentos moi duros, sobre todo pola sensación de non saber porque nos castigaron os galegos e as galegas nas urnas.

A miña reación despois do escrutinio foi de serenidade, seguramente porque non o cría ou non quería crer o resultado. Despois foi de sentimento de inxustiza do pobo galego con Emilio Pérez Touriño e co socialismo galego en xeral. Logo, a medida que ía reflexionando, ía atopando motivos e razóns para ese voto de castigo, finalmente fixen unha lista de cousas negativas e positivas desta legislatura.

Nas cousas positivas están todas as medidas progresistas impulsadas nestes catro anos, que fixeron que Galicia saira do vagón de cola de España. Pero tamén atopei cousas negativas, como non saber atallar a campaña marrullera do Partido Popular. Tamén botei en falta que o propio Presidente e algúns conselleiros e conselleiras non se achegaran máis á xente para escoitar os seus problemas. Aprendín que as crises se levan por diante aos presidentes. Lamentei, sobre todo, que Touriño non pegara un golpe na mesa cando o socio de Goberno fixo políticas que se semellaban máis ás do PP que as que se tiñan marcado no Pacto de Goberno.

Para mostra un botón: eu mesma pasei parte do verán do 2008 tratando de frear un xeito caciquil de actuar dos/as nacionalistas no proceso de constitución do novo grupo de desenvolvemento rural. Seguro que si lee esta nota alguén que formou parte, dende o ano 2000 en diante, do proceso de constitución do Grupo de Acción Local da ADR Ulla Umia, poderá entender porque fago esta dura acusación. Acusación que estou disposta a debater con quen queira e onde queira. Dito isto, quero engadir que teño a total confianza en que o Presidente do Grupo será quen de enderezar o barco e levalo a bo porto.

Claro que o problema non é só de quen fai senón de quen deixa facer. Ou sexa, que teremos que aprender dos erros e para a próxima ocasión que teñamos de gobernar conxuntamente ou en solitario. Agardo que sexa dentro de catro anos e que o fagamos coa mesma enerxía pero con máis acerto.

Quero expresar o meu recoñecemento a Touriño por ter asumido toda a responsabilidade tan só un día despois das eleccións, e tamén por ter levado o PsdeG dende a desfeita máis absoluta a ter 25 deputados/as no Parlamento de Galicia. E a toda a militancia socialista por estar sempre aguantando o timón para que o barco non se fose a pique en tempo de vendaval.

Longa vida ao SOCIALISMO GALEGO, ao que invito a sumarse a toda a xente progresista, a toda a xente de esquerdas de verdade deste País.