O río Umia é un emblema para os concellos que percorre

Ten un valor moi especial para moitos/as de nós. O Umia é un emblema para os concellos que percorre, quizais porque fixo comarca antes de que representantes políticos, axentes sociais, cidadáns e demais tentaramos unir ós pobos e loitar por facer dos nosos municipios un equipo con grandes posibilidades de futuro. Todo ó redor dun espazo de riqueza, de remansiños de paz, das correntes, das playas fluviais, da fervenza de Segade…

Esta entrada ven precedida dunha búsqueda de “río Umia” en Google. Das vinte primeiras páxinas, unha ducia refírense a vertidos, contaminación, augas turbias e algas. Os anteriores Gobernos autonómicos intentaron nun milleiro de ocasións acabar co noso río; cando o Umia se deu conta, non atravesaba municipios, senón que o seu canle era atravesado por intereses políticos e empresariais.

Ninguén descoñece que a ferida de maior calado foi a construción do encoro da Baxe: poucas veces vimos tres pobos tan unidos loitando contra unha inxustiza que xa ten o seu espazo na historia. Todos/as sabiamos que a Xunta do Sr. Fraga non buscaba beneficiar á poboación coa presa. Garantir o abastecemento de auga foi unha escusa para dar cartos a unha empresa privada.

Nin o pobo, nin a xustiza, nin as Corporacións… Todos os esforzos para deter o proxecto foron en balde. Aquilo íase facer “porque si”. Xa executado, o Goberno de Fraga riuse na nosa cara enviando a tódalas casas –con cartos públicos– un vídeo con proxectos irrealizables, cheo de imaxes dixitais sen mais. Mentres o buzoneo funcionaba a maioría dos propietarios/as das terras afectadas sen cobrar. Foi o actual Goberno quen fixo xustiza coas persoas que loitaron a brazo partido, primeiro por salvar ó Umia do encoro da Baxe e despois por que pagaran as terras na súa xusta medida. Dende aquí o meu recoñecemento a Cuco e Samuel pola súa constancia e o seu bo facer.

No ano 2006 o Umia foi noticia nacional polo incendio da factoría química de Brenntag, que levou ó seu canle produtos contaminantes e altamente perigosos. Aquilo foi case como un Estado de excepción: outra vez o noso querido río nos noticieiros, outra vez ameazado de morte… A diferenza marcouna, sen embargo, a actuación rigorosa e urxente (pero tranquila), do conselleiro de Medio Ambiente. Alertado da situación, Pachi Vázquez apareceu como un raio en Caldas de Reis. Montou un gabinete de crise na Casa Consistorial, no que se decidiu desviar o canle do río coa instalación de tubos xigantes para salvar a zona afectada. Foron xornadas moi duras, nas que todos/as puidemos ver as diferenzas no xeito de gobernar: Primeiro, unha Xunta obsesionada por arruinar o río; despois, unha Xunta empeñada en sacalo cara diante fora como fora…

As algas tamén teñen o seu oco nesta historia, e as estrañas cores que tinguen as augas preocúpannos moito. Pero o Umia está agora baixo o control que non tivo durante anos. Moitas feridas do pasado non teñen cura. Mais o noso río ten futuro. A continuidade da súa historia depende de todos e de todas, de responsables políticos e dos veciños e veciñas, de pequenos e de maiores.

As miñas andainas políticas

Bo día, visitante! Estás no blog de Carmen Cajide Hervés, deputada do PSdeG-PSOE no Parlamento de Galicia. Fuches dar á páxina dunha muller da aldea de Cardecide. Onde esta iso? Pois, nin máis nin menos, que na preciosa vila de Cuntis, un concello da provincia de Pontevedra. Recoméndoche encarecidamente que o visites: o calor do meu pobo está nas súas prazas, na súa xente, na súa historia… Ten calor incluso baixo terra, de onde veñen as augas termais que atraen a milleiros de visitantes para aliviar as súas doenzas.
Volvamos a min. A miña traxectoria na política non é nova. Empecei a interesarme polo mundo que me rodeaba e, cando me din de conta, tiña unha rosa (sen espiñas) na man e o puño pechado ó redor. Vai xa para dúas décadas que son militante. Militante socialista porque, o socialismo e os seus valores son a miña forma de ver a vida. De aí que asumira a Concellería de Servicios Sociais, á que adiquei todos os meus esforzos da man dos meus compañeiros e compañeiras, que durante tanto tempo foron moitos e unhas poucas. Foi moito tempo o que vivín de aquí para alá, poñendo un pouquiño de min no Concello, no Partido Socialista e, por suposto, no movemento asociativo, do que nunca me desvincularei, por ser o meu referente na actividade política.
O tecido asociativo é capaz de mover montañas. Deixando por un intre dun lado ó Parlamento un pobo faino a súa xente. Hai que traballar arreo e non é un labor moi agradecido. Nese senso é similar ás acusacións que cada día caen sobre os cargos políticos. Dende aquí o meu recoñecemento a todas esas persoas (que son a gran maioría) que están en política co profundo convencemento de que cos cartos do pobo non se xoga.
Falaba do asociacionismo. Loitar en grupo por mellorar o noso contorno é a nosa responsabilidade. O bo da democracia é que da liberdade para movernos, para pensar en conxunto, para dedicar un cachiño das nosas vidas o que é noso e o que deixaremos para quen veña atrás.
Se máis tempo tivera, máis tempo teríalle dedicado. Ó igual que os proxectos europeos, eses que rompen co habitual, que nos permiten xestionar cunha visión máis ampla os nosos recursos e facer propostas innovadoras á Administración. Podemos mellorar o contorno rural, ese patrimonio tan importante que temos na nosa terra. Por iso asumín, no seu momento, a coordinación da xerencia da Asociación de Desenvolvemento Rural Ulla-Umia, con sucesivos proxectos: Now, Equal, Leader+... Proxectos, que grazas a implicación e esforzo de moita xente, puidemos ir vendo como nacían e como pouco a pouco se van facendo realidade.
E de alí cheguei aquí. Chamáronme para ir nas listas do partido nun momento de cambio, nun momento no que Galicia pediu progreso e esquerda. E de pronto aí estábamos, con Emilio Pérez Touriño ó mando da Xunta de Galicia, vendo medrar a nosa terra e dándonos de conta de que nós tamén medramos cada día. Aquí trabállase sen descanso, dedicando horas ó labor parlamentario, tentando axudar no asociacionismo, coordinando a Agrupación do PSdeG-PSOE, da que, con moito orgullo, son secretaria xeral en Cuntis. Considero un privilexio este traballo e loito dende o profundo convencemento de que o Goberno que preside Touriño poñerá este País onde se merece.
Boa viaxe pola rede!!!