Partido Popular declaroulle a guerra a nosa lingua

Semella que o Partido Popular declaroulle a guerra a nosa lingua nada máis chegar ao poder. E dirán no PP que protexen o galego, a sabendas de que, cos seus xogos, non fan máis que separalo das escolas e da cidadanía. Semella que queren que recuperemos a época de “o galego para os pobres”…

O Partido Popular énchese a boca falando de bilingüismo. Bilingüismo era o que tiñamos, señores/as, dúas linguas funcionando ao mesmo tempo, dúas linguas no mesmo bando, que é o que nos da a riqueza cultural. Que poñan diante da mesa un só escolar que non se manexe nos dous idiomas. Porque, os/as que eu teño visto, na miña aldea, no meu concello, e noutras terras, non teñen complexo ningún en adaptar a súa fala á situación na que se atopan. O Goberno de Feijóo non o mira así, e por iso manda as casas dos/as escolares enquisas manipuladoras, incluso podemos dicir que antidemocráticas, das que apenas se nos deu información. Enquisas contra as que teñen arremetido nestes últimos días grupos de intelectuais, normalizadores da lingua e unha voa parte do profesorado. Enquisas que recordan aquilo de tempos pasado de “votes si, votes non, votes en blanco, votas para Franco”. Porque, alguén se poder crer que a enquisa é unha garantía da opinión de pais/nais do alumnado?

Tamén, por si acaso supoñía un problema, o PP acaba de eliminar a obrigatoriedade dos exames das oposicións en galego. Din que o fan para evitar a “batasunización”, a batasunización que o PP, con axuda dalgunha que outra asociación, está a inventar para intentar botar por terra o traballo de quen defendemos a nosa lingua e que a falamos “porque nos sae de dentro, dalá do fondo…”

A bo seguro, os/as votantes que levaron ao señor Feijóo ao Goberno da Xunta non están dacordo cos métodos que está a empregar o seu Executivo para poñer por diante do galego o español nunha carreira que non debe existir. Porque o galego xa pasou duras datas (así o deixa ver con dor Celso Emilio Ferreiro no poema Deitado Frente ó Mar), debe ser impulsado, tratado con agarimo, e non expurgado. Que, na Galicia da que tanto gozamos, o idioma pesa máis que as empanadas que tanto lle gusta repartir ao PP nas súas celebracións.

POEMA DE CELSO EMILIO FERREIRO, MOI APROPIADO PARA OS TEMPOS QUE CORREN

DEITADO FRENTE AO MAR

Lingoa proletaria do meu pobo,

eu fáloa porque sí, porque me gosta,

porque me peta e quero e dame a gaña;

porque me sai de dentro, alá do fondo

dunha tristura aceda que me abranguea

o ver tantos patufos desleigados,

pequenos mequetrefes sin raíces

que ao pór a garabata xa nan saben

afirmarse no amor dos devanceiros,

falar a fala nai,

a fala dos abós que temos mortos,

e ser, co rostro erguido,

mariñeiros, labregos do lingoaxe,

remo i arado, proa e rella sempre.

Eu fáloa porque sí, porque me gosta

e quero estar cos meus, coa xente miña,

perto dos homes bos que sofren longo

unha historia contada noutra lingoa.

Non falo pra os soberbios,

non falo pra os ruis e poderosos,

non falo pra os finchados,

non falo pra os valeiros,

non falo pra os estúpidos,

que falo pra os que agoantan rexamente

mentiras e inxusticias de cotío;

pra os que súan e choran

nun pranto cotidián de volvoretas,

de lume e vento sobre os ollos núos.

Eu non podo arredar as miñas verbas

de tódolos que sofren neste mundo.

E ti vives no mundo, terra miña,

berce da miña estirpe,

Galicia, dóce mágoa das Españas,

deitada frente ao mar, ise camiño...